علاوه بر موارد بالا ، چنانچه یک برنامه غذایی خوب و مناسب را دنبال کنید ، دچار کاهش وزن ناخواسته و غیر طبیعی نخواهید شد.
بدن شما احتمالا سالها قبل از شروع مشکلات حرکتی با این علائم هشدار دهنده ، شما را در مورد اختلال حرکتی آگاه می کند.
با این وجود، این دو بیماری بسیار متفاوت هستند. عمده ترین تفاوت ها عبارتند از:
اگر سابقه خانوادگی پارکینسون دارید ، می توانید آزمایش ژنتیک را در نظر بگیرید. ژنهای خاصی با بیماری پارکینسون ارتباط دارند.
افزایش مصرف نمک و داشتن وعده های زیاد با حجم کم باعث می شود تا فشار خون و سرگیجه نداشته باشید.
دارو: برای درمان این بیماری می‌توان از داروهایی استفاده کرد که میزان دوپامین را در مغز افزایش می‌دهد. همچنین باید از داروهایی استفاده کرد که تاثیر زیادی روی مواد شیمیایی مغز دارند.
درمان بیماری پارکینسون پیشرفته به طور قطع وجود ندارد؛ اما می‌توان با استفاده از تعدادی دارو، عمل جراحی و سایر روش‌های دیگر برای درمان آن اقداماتی انجام داد که عبارتند از:
در حالی که هیچ علت شناخته شده ای وجود ندارد ، تحقیقات نشان داده اند که در گروه هایی از افراد، بیماری پارکینسون عصبی احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری وجود دارد ، که این گروه ها شامل موارد زیر است:
داروهای آنتی کولینرژیک برای مسدود کردن سیستم عصبی پاراسمپاتیک استفاده می شوند. آنها می توانند به عدم انعطاف پذیری کمک کنند.
داروهای پارکینسون می توانند به طور موثری علائم را در این مرحله به حداقل برسانند و کاهش دهند.
در حالت کلی، موادی که حاوی زیادی از ویتامین ها هستند، می توانند افراد را در برابر ابتلا به بسیاری از بیماری ها و به خصوص پارکینسون محافظت نمایند.
به همین دلیل کمک گرفتن از مشاور و تراپیست در این حوزه می تواند به آن ها کمک کند تا این مشکلات را حل کنند.
برای دفعه بعد که نظر می دهم نام، ایمیل و وب سایت من را در این مرورگر ذخیره کنید.
وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.